سلام ای پسر حضرت زهرا...
فدایت همه جانها
که توای کعبه ی دلها
و ما مُحرم این کعبه و مبهوت تماشا
همه مجنون تو هستیم و تو لیلا
همه بنده ، تو مولا
همه پست ، تو والا
همه قطره ، تو دریا
همه خار و تو اسطوره ی گل ها
غلامیم و تویی صاحب ما حضرت آقا
عجین است غم عشق تو با آب و گل ما
و با عشق تو تپیدست دل ما
که تو یوسف زهرایی و ما نیز ندانیم چرا رفت به بی راهه زلیخا
سلام ای پسر حضرت زهرا...
ولایی و ولی نعمت مایی
ز سر تا به قدم عشق و وفایی
سراپاهمه دردیم
تو درمان و دوایی
فقیریم؛
و عشق است فقیری،
که تو حج فقرایی...
که هم قبله و هم قبله نمایی
تو آیینه ی شفاف خدایی
تو سلطان سخایی
گنهکارترینیم ولی باز نشستیم به امید نگاهی
که شهره به رضایی
و ما خار و خس ِ جوی تو هستیم رضا جان چه بخواهی چه نخواهی
گداییم سر کوی تو ای حضرت سلطان
به امّید کرَم دست به دامان تو ای یار غریبان
و ای مونس و غمخوار ضعیفان
نه فقط ما
که گدای حرم توست
هزاران چو سلیمان
و عجب نیست اگر موسی عمران
میان حرم تو بشود خادم و دربان
و عجب نیست اگر زنده شود
به نگاهی ز تو و بر تن اموات دهد جان
و عجب نیست که با مدد از تو شود آتش چو گلستان
و عجب نیست که جبریل امین
خاک در کفشکنت را ببرد بهر تبرّک به جنان
عجبی نیست کاز عشق تو شود کفر مسلمان
عجب اینجاست که با این جبروتت شده ای ضامن آهوی بیابان
و عجب نیست همان آهوی وحشی
که تو ضامن شدی از لطف و کرامت
شود ضامن جمعی زخلایق به قیامت
سلام ای پسر حضرت زهرا
و ای شاه و امیرم
بود آرزویم بوسه ای از روی ضریح تو بگیرم
و همان لحظه بمیرم
که ارام شود این دل زارم
همه دار و ندارم
قرارم
نگارم
ببین از غم تو گشته خزان فصل بهارم
و من زائر کوی تو شدم تا که بیایی
به دم مرگ کنارم
و یا پا بگذاری به مزارم
اگرچه که من این مایه ندارم
ولی کاش بیایی و دو دستم به روی سینه گذارم
و سر از خاک بر آرم
و بگویم به تو ای صاحب دلها
سلام ای پسر حضرت زهرا...
| نظر
