این پیام رو که از زائر پاکیزه سرشتی بدستم رسید بی کم و کاست می نویسم؛تا بدانم و بدانی که زائر کیست...

دوست عزیز و محترم سلام قربان قدمهای مبارکتان که حضور بهم رساندیر

امشب دلم میخواهد یکی از دستگیری ها و کمک امام بزرگوار قصه کنم

من از افغانستان هستم ده سال پیش جبراً مجبور به ترک وطن شدم و غیر از ایران جایی رفته نمی توانستم

خلاصهء کلام هرچه در طول 30 سال خدمت در وطن و جانبازیهایم جمع کرده بودم من را تا به مشهد مقدس رساندو فقط 20000تومان نزدم مانده بود . من با تمام اهل فامیل ده نفره بوده و قصد  تهران را داشتم قاچاقبران به هر نفر 10000تومان مطالبه میکردند به دوستان کفتم هیچ کسی این قدر پول نداشت و من هم مجبور بودم که به تهران بروم زیرا دخترم در آنجا بود و آنها به دنمارک قبول شده بودند و آنها هم هیچ کمکی برایم کرده نمی توانستند. خلاصهء کلام دستم از آسمان و پایم از زمین کنده شده بود و راه هم آنقدر محکم گیری بود که هیچ امیدی باقی نبود بیادم امام آمد رفته به روضهء مبارک و دامن امام را گرفته به گریه و زاری گفتم یا امام رضا ای شاه غریبان و دستگیر درماندگان دست منو بگیر نگذار بی آب وبی عزت شوم من که به دل صافی و صداقت به وطنت پا مانده ام و هیچ پلیدی به دلم نیست حالا غیر از خدا و تو هیچ کی مرا کمک کرده نمیتواند یک عمر با عزت زندگی کرده ام در ملک تو بی عزت و آبرو نشم همان بود دلم روشن شد و رفتم ترمینال در آنجا یکنفر پیشم آمد و گفت آقا کجا سفر دارید من گفتم در تهران گفت من  کمکت میگنم و برایم از بسهای ویزٌه  بلیت گرفت و ما بدون اندکترین مزاحمتی به تهران رسیدیم و یک تکسی گرفته بخانهء دختر خود آمدیم و بعد از یک و نیم سال به سوئید فبول شده و حالا در آنجا زندگی آسوده وآ رام داریم

شکر که دین خدا و دستگیری امام را هم از یاد نبردیم

سر تان را هم بدرد آوردم عفو میخواهم وقتیکه بزیارت رفتید مراهم از یاد نبرید

خواهش

چون من به لهجهء فارسی ایرانی بلد نیستم مراببخشید