زندگینامه شهید سید محمد محمد نژاد

پاسدار رشید اسلام شهید سید محمد محمد نژاد در سال 1338 در خانواده ای محروم و ستم کشیده در یکی از محلات شهرستان رشت دیده به جهان گشود . با سپری کردن دوران طفولیت پا به مدرسه گذاشت و در مدارس رشت تحصیلاتش را سپری کرد .

تحصیلات دبیرستان وی با آغاز حرکت یکپارچه و کوبنده مردم علیه سرنگونی رژیم منهوس پهلوی همراه شد و سید نیز یکصدا و هماهنگ با ملت به پیش رفت حرکت نوینی در زندگیش پدیدار گشت . وی که در طی این مدت به ماهیت کثیف رژیم طاغوت و وابسته به شرق و غرب پی برده بود عاشقانه و همدوش با میلیونها انسان آزاده ایران فریاد مرگ بر شاه و مرگ بر آمریکا و ... سر داد و در تظاهرات و فعالیتها ها خواهان استقلال و آزادی و جمهوری اسلامی بود از این رو ماموران شاه او را شناسائی و به منزل ایشان هجوم بردند و او را بشدت مورد ضرب و شتم قرار دادند . اما در عزم و اراده سیدمحمد خللی وارد نیامد و در رسیدن اهداف الهی خود استوار و ثابت قدم در توزیع اعلامیه های حضرت امام خمینی (رض) و نصب پوسترهای امام در سطح شهر بسیار تلاش نمود .

با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی به رهبری زعیم عالیقدر حضرت امام خمینی (رض) سید محمد با قلبی سرشار از شوق خدمت به محرومین و مستضعفین تلاش و همکاری وسیعی را به کمک برادران انجمن اسلامی در جهت رفع مایحتاج مردم و همچنین تقسیم ارزاق عمومی انجام داد و به سبب صداقت و پشتکاری که داشت، پس از مدتی بعنوان مسئول توزیع گوشت مرغ در سطح استان برگزیده شد و مدتی در این راستا سعی تلاش نمود . اما این گونه فعالیتها نتوانست روح بزرگ و متعالی او را سیراب کند ، لذا با تشکیل سپاه شهرستان رشت به جمع سبزجامگان ، جان بر کف بر خواسته از متن انقلاب اسلامی پیوست ، بلکه بتواند در این تشکیلات ، خدمات سازمان یافته و ارزنده ای به نظام مقدس جمهوری اسلامی کرده باشد .

ایشان مدتی مسئولیت آموزش بسیجیان پادگان المهدی چالوس را متقبل شد. و پس از مدتی به سپاه رشت برگشت و در یگان حفاظت به حفاظت و صیانت مسئولین شهرش مشغول گردید .

وی که غرق در دریای محبت و عشق به حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام می سوخت، راهی جبهه های نبرد با دشمنان اسلام و قرآن شد و پس از چند مرحله اعزام به جبهه در سال 1364 بمدت یکسال بعنوان مسئول واحد تدارکات سپاه پاسداران شهرستان بندر انزلی مشغول به خدمت شد .

این سید جلیلقدر با تاًسی از ائمه معصومین علیه السلام ، در کارهای خیر پیشقدم بود و نیز سرکشی از یتیمان را جزء برنامه های کاری و زندگی خود قرار می داد . او به امانت داری و صداقت در گفتار و عمل و تقید به اقامه نماز اول وقت شهره دوستان و همکارانش بود .

سید محمد در سال 1365 با وجودئکه دارای چهار فرزند بود اما نتوانست در شهر بماند و با همه علاقه و عشقی که به خانواده و فرزندانش داشت ولی راهی مناطق غرب کشور شد تا بتواند به کمک دیگر همرزمانش امنیت و آسایش و سربلندی و عزت را به مردم ایران اسلامی هدیه نماید ، لذا سید محمد محمد نژاد ، بعنوان جانشین تدارکات لجستیک لشکر  16 قدس گیلان مشغول به خدمتگزاری شد. وی که عظمت شکوه حماسه مولایش حضرت حسین بن علی علیه السلام را در صحرای کربلا درک کرده بود ، در کربلای ایران به ندای رهبر انقلاب حضرت امام خمینی (رض) لبیک گفت و با نثار خون خود حماسه ای جاوید رقم زد و در شب دهم شهریور سال 65 در عملیات کربلای 2، با ایثار جان خویش چون ستاره ای درخشید و به قافله شهدای اسلام پیوست .   

قسمتی از وصیت نامه شهید :

پشتیبان ولایت فقیه باشید که حاصل خون هزاران شهید است .  همواره در صفوف نماز جمعه حاضر شوید .

خداوندا : ای کاش هزاران جان داشتم و یک، یک آن را در راه تو می دادم و آن لذت را که موقع جان دادن در راه تو داشت، می چشیدم و بسوی معشوق خود که تو هستی پرواز می کردم .

شاید آرزوی خیلی ها باشد که هنگام طلوع و غروب آفتاب که صدای کرناها و نقاره ها از نقاره خانه بلند میشود، آن بالا باشند و از همان اتاق نقاره خانه، گنبد را تماشا کنند. خود صدای نقاره هم از نوستالوژی هایی است که مردم از مشهد و زیارت امام رضا (ع) دارند؛ همیشه هم سر یک ساعت مشخص و همیشه یک ریتم را می نوازند، اما هر بار که این نقاره ها نواخته می شود هر کدام ذکری را تکرار می کنند و معنا و مفهوم دارند. حتی حرکات نقاره ها هم برای خودشان معنا و مفهومی دارند.

مثلا در دست اول، «سرنواز» -سردسته کرنا نوازها- کرنا را به طرف گنبد حضرت به عنوان سلام می گیرد و می دمد: «سلطان دنیا و عقبی علی بن موسی الرضا (ع)»

پس نوازان که تعداد آنها چهار نفر است جواب می دهند: «امام رضا (ع)»

سرنواز مجددا با سر کرنا به طرف گنبد حضرت اشاره می کند و چنین می نوازد: « امام رضا (ع)»

پس نوازان جواب می دهند: «غریب»

دست دوم، کرنای سرنواز ذکر می کند: «مولی مولی مولی  علی بن موسی الرضا (ع)»

پس نوازان جواب می دهند :«رضا جان»

سرنواز سر کرنا را به طرف گنبد می گیرد و ذکر می کند: «یا امام غریب یا امام رضا»

دست سوم، کرنای سرنواز ذکر می کند: «دوران، دوران امام رضاست»

در این موقع طبال ها به عنوان شادی طبل های خود را به صدا در می آورند. این طبل به «کوس شادمانه» معروف است. مجددا سرنواز ذکر می کند: «دوران دوران امام رضا، دادرس بیچارگان»

پس نوازان پاسخ می دهند: «ای دادرس درماندگان»

موقعی که پس نوازان می خواهند کرنای خود را بر زمین بگذارند، سرنواز می گوید: «فریادرس»

خود آستان قدسی ها به نقاره زن ها می گویند «عمله شکوه» ؛ به این معنا که آنها نشان دهنده شکوه و عظمت حرم امام رضا (ع) هستند. دلیلش هم این است که تنها جایی که در کل دنیا نقاره نواخته می شود حرم امام رضا (ع) است.

منبع: مجله همشهری جوان

خب دلت میخواد یه کمی هم صداشو گوش کنی؟

پس کلیک کن.

دل من گم شده گر پیدا شد

بسپارید به امانات رضا

و اگر از تپش افتاد دلم

ببریدش به ملاقات رضا

از رضا خواسته ام تا شاید

بگذارد که غلامش بشوم

همه گفتند محال است ولی

دل خوشم من به محالات رضا

به عاشقانه ترین شکل ممکن ولادت امام عشق (علیه السلام) رو تبریک میگم

تا یوسف اشکم سر بازار نیاید

کالای مرا هیچ خریدار نیاید

 در سوز جگر مصلحت ماست که ما را

غیر از جگر سوخته در کار نیاید

خارم من و در سین? من عشق شکفته است

تا خلق نگویند گل از خار نیاید

بیمار فراقم من و وصل است دوایم

تدبیر به کار من بیمار نیاید

یک عمر به درگاه رضا رفتم و حاشاک

بر دیدن این دلشده یک بار نیاید

ای حجت هشتم! که خدا خوانده رضایت

مدح تو جز از ایزد دادار نیاید

خود را به تو بستم که منم نوکر کویت

از نوکریم گر که تو را عار نیاید

ما عافیت از چشم تو داریم، که گوید

بیمار به دلجویی بیمار نیاید؟

نومیدی و درگاه تو؟ بی سابقه باشد

هر کار ز تو آید و این کار نیاید

آخر به کجا روی کند؟ ای همه رحمت!

گر در بر تو شخص گرفتار نیاید

دیدم همه جا بر در و دیوار حریمت

جایی ننوشته است گنهکار نیاید

جاروکش درگاه توام همچو "مؤید"

زین بیش از این بند? دربار نیاید

* سید رضا مؤید *

منبع: وبلاگ واسوخت

شیخ صدوق رحمة الله علیه در کتاب «فضائل الشیعه» از میسر نقل می کند که گفت: از حضرت رضا علیه السلام شنیدم که می فرمود:

لا یری منکم فی النار اثنان، لا والله و لا واحد.

دو نفر از شما شیعیان در میان آتش دیده نمی شوید، نه بخدا قسم حتی یک نفر هم دیده نخواهید شد.

عرض کردم: این مطلبی که می فرمایید از کدام آیه قرآن استفاده می شود، و دلیل قرآنی آن کدام است؟

آن حضرت مدت یکسال از گفتن جواب خودداری فرمود، روزی در طواف به همراه او بودم به من فرمود:

امروز به من اجازه داده شد که آن پرسش تو را جواب دهم.

عرض کردم: آنچه فرمودید در کجای قرآن است؟

فرمود: در سوره «الرحمن» و آن این آیه شریفه است:?فَیَومَئذٍ لا یُسئَلُ عَن ذَنبِه مِنکُم إنسٌ وَ لاجانّ?[.سوره الرحمن، آیه 39.].

عرض کردم: در آیه «منکم» نیست و شما اضافه نموده اید.

فرمود:در اصل بوده است و اول کسی که آن را تغییر داد ابن اَروی[در هامش «بحار الانوار» می نویسد: مقصود از آن عثمان است، امام علیه السلام او را به مادرش اَروی دختر بن ربیعه بن حبیب بن عبد شمس نسبت داده اند.] است، بخاطر اینکه دلیل بر علیه او و اصحاب او بوده است، و اگر در آیه «منکم» نباشد کیفر پروردگار از همه بندگان ساقط می شود، زیرا اگر از گناه آدمیان و جنیان سوال نشود و همه آنها را خدا ببخشد آنگاه فردای قیامت چه کسی را کیفر خواهد داد و مجازات خواهد نمود.^[فضائل الشیعه: 76ح43، بحار الانوار:7/273ح45،8/353ح3 و ص360 ح28،24/275 ح61،68/144 ح91 و 92/56 ح31، تفسیر فرات: 461 ح604، تاویل الآیات: 2/638 ح20.]

مست تولای توام، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

خـــــاک کـــف پـــای توام، یــــا عــــلی مــوسی الرضـا

منم منم گدای تـو، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

گـــدای بی نوای تـــو، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

جـــانم فدای پسرت، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

مــــا مــــرانی از درت، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

عاشقاتُ نگاه بکن، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

دردی دارند دوا بکن، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

عاشِقیمُ نشون می دم، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

یه روز برایت جون می دم، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

به روی پاهات می میرم، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

دامن تو من می گیرم، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

الهی من فدات بشم، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

فدای ناله هات بشم، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

تویی غریب الغربا، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

تویی معین الضعفا یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

تو را به جان عاشقات، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

مرا ببر به علقمه، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

به حق غربت حسین، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

مرا ببر به کاظمین، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

مرا ببر پیش حسین، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

مرا ببر به کربلا، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

میان خیمه حسین، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

مرا ببر به نینوا، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

به درد بی درمان ما، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

رضا دمی نظر نما، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

دوا بکن درد همه، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

رضا غریب الغربا، یــــا عــــلی مــــوسی الـــرضـــا

این پیام رو که از زائر پاکیزه سرشتی بدستم رسید بی کم و کاست می نویسم؛تا بدانم و بدانی که زائر کیست...

دوست عزیز و محترم سلام قربان قدمهای مبارکتان که حضور بهم رساندیر

امشب دلم میخواهد یکی از دستگیری ها و کمک امام بزرگوار قصه کنم

من از افغانستان هستم ده سال پیش جبراً مجبور به ترک وطن شدم و غیر از ایران جایی رفته نمی توانستم

خلاصهء کلام هرچه در طول 30 سال خدمت در وطن و جانبازیهایم جمع کرده بودم من را تا به مشهد مقدس رساندو فقط 20000تومان نزدم مانده بود . من با تمام اهل فامیل ده نفره بوده و قصد  تهران را داشتم قاچاقبران به هر نفر 10000تومان مطالبه میکردند به دوستان کفتم هیچ کسی این قدر پول نداشت و من هم مجبور بودم که به تهران بروم زیرا دخترم در آنجا بود و آنها به دنمارک قبول شده بودند و آنها هم هیچ کمکی برایم کرده نمی توانستند. خلاصهء کلام دستم از آسمان و پایم از زمین کنده شده بود و راه هم آنقدر محکم گیری بود که هیچ امیدی باقی نبود بیادم امام آمد رفته به روضهء مبارک و دامن امام را گرفته به گریه و زاری گفتم یا امام رضا ای شاه غریبان و دستگیر درماندگان دست منو بگیر نگذار بی آب وبی عزت شوم من که به دل صافی و صداقت به وطنت پا مانده ام و هیچ پلیدی به دلم نیست حالا غیر از خدا و تو هیچ کی مرا کمک کرده نمیتواند یک عمر با عزت زندگی کرده ام در ملک تو بی عزت و آبرو نشم همان بود دلم روشن شد و رفتم ترمینال در آنجا یکنفر پیشم آمد و گفت آقا کجا سفر دارید من گفتم در تهران گفت من  کمکت میگنم و برایم از بسهای ویزٌه  بلیت گرفت و ما بدون اندکترین مزاحمتی به تهران رسیدیم و یک تکسی گرفته بخانهء دختر خود آمدیم و بعد از یک و نیم سال به سوئید فبول شده و حالا در آنجا زندگی آسوده وآ رام داریم

شکر که دین خدا و دستگیری امام را هم از یاد نبردیم

سر تان را هم بدرد آوردم عفو میخواهم وقتیکه بزیارت رفتید مراهم از یاد نبرید

خواهش

چون من به لهجهء فارسی ایرانی بلد نیستم مراببخشید